Μπράβο στον Στέφανο Βασιλιά!
πηγή: http://news.in.gr/world/article/?aid=1231193880
Σε καταδίκη του αμερικανικού φορολογικού συστήματος προχώρησε ο συγγραφέας Στίβεν Κινγκ, λέγοντας ότι αποτελεί «ηθικό καθήκον» των πλούσιων Αμερικανών να πληρώσουν περισσότερους φόρους.
Ο συγγραφέας των μπεστ σέλερ πληρώνει φόρους που φτάνουν το 28% του εισοδήματός του. Σε πρόσφατη ομιλία του στη Φλόριντα αναρωτήθηκε δημόσια γιατί δεν πληρώνει περισσότερα, ποσοστό της τάξεως του 50%.
«Είσαι δυστυχισμένος;» του φώναξαν οι παρευρισκόμενοι. «Κόψε μια επιταγή και βούλωσέ το» συνέχισαν.
Αυτά τα γράφει ο ίδιος ο Στίβεν Κινγκ σε άρθρο του στην Daily Beast με τίτλο «Φορολογήστε με, γ..ώτο!».
«Εάν θέλεις να πληρώσεις περισσότερα, πλήρωσε περισσότερα, μου είπαν. Κουραστήκαμε να ακούμε για αυτό, είπαν. Κρίμα για σας μάγκες, γιατί εγώ δεν κουράστηκα να μιλάω γι'αυτό» γράφει ο Στ.Κινγκ.
«Γνωρίζω πλούσιους ανθρώπους και γιατί όχι μιας και είμαι και εγώ ένας από αυτούς. Η πλειοψηφία θα προτιμούσαν να ρίξουν στο πέος τους εύφλεκτο υγρό, να ανάψουν ένα σπίρτο και να χορέψουν τραγουδώντας "Disco Inferno" παρά να πληρώσουν ένα παραπάνω σεντ» στο κράτος, γράφει.
O Κινγκ παραδέχθηκε ότι ορισμένοι από τους πλούσιους δωρίζουν μέρος των φοροελαφρύνσεών τους. Ο ίδιος δίνει 4 εκατομμύρια δολάρια «σε βιβλιοθήκες, τοπικές πυροσβεστικές υπηρεσίες που χρειάζονται σύγχρονο εξοπλισμό διάσωσης, σχολεία και σε οργανώσεις που στηρίζουν τις Τέχνες».
Αλλά, αποκαλώντας τον εαυτό του μόνο «βρέφος-πλούσιο σε σύγκριση με μερικούς από αυτούς τους τύπους, οι οποίοι επιπλέουν ήρεμα πάνω από τις ζωές των εργαζομένων της μεσαίας τάξης που αγωνίζονται, σαν μικρά αερόστατα φτιαγμένα από λογαριασμούς χιλιάδων δολαρίων», ο συγγραφέας λέει ότι αυτοί δεν κάνουν αρκετά.
«Η φιλανθρωπία των πλουσίων δεν μπορεί να επανορθώσει για την υπερθέρμανση του πλανήτη ή να μειώσει την τιμή της βενζίνης ούτε κατά ένα σεντ» γράφει.
Παρά το γεγονός ότι δεν φορολογούνται αρκετά και ότι δεν κάνουν φιλανθρωπικές πράξεις, ο Στίβεν Κινγκ αναφέρει πως οι πλούσιοι θεωρούνται «ιεροί» στην Αμερική.
«Μην με ρωτάτε γιατί. Υποθέτω ότι αυτή η τρελή ακροδεξιά αγάπη προέρχεται από την ιδέα ότι στην Αμερική ο καθένας μπορεί να γίνει πλούσιος μονάχα με το να εργάζεται σκληρά και εξοικονομεί τα χρήματά του. Ο Μιτ Ρόμνεϊ έχει πει: "Είμαι πλούσιος και δεν ζητάω συγγνώμη για αυτό". Κανείς δεν το θέλει αυτό, Μιτ. Αυτό που κάποιοι από εμάς θέλουν -όσοι δεν είναι τυφλωμένοι από τις βλακείες που θέλουν να συγκαλύψουν την ιδέα ότι οι πλούσιοι θέλουν να κρατήσουν τα χρήματά τους- είναι να αναγνωρίσετε ότι δεν θα μπορούσατε να τα καταφέρετε στην Αμερική χωρίς την Αμερική» λέει.
Και εξηγεί: «Ότι είχατε την τύχη να γεννηθείτε σε μια χώρα όπου η ανοδική κινητικότητα είναι δυνατή -ένα θέμα για το οποίο ο Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να μιλήσει εκ πείρας-, αλλά όπου οι δίοδοι που κάνουν μια τέτοια πιθανή ανοδική κινητικότητα εφικτή, φράζουν ολοένα και περισσότερο. (Θέλουμε να παραδεχτούν οι πλούσιοι) ότι δεν είναι δίκαιο να ζητάμε από τη μεσαία τάξη να αναλάβει ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό της φορολογικής επιβάρυνσης».
Ο δημοφιλής συγγραφέας καταλήγει ότι αποτελεί «πρακτική ανάγκη και ηθική επιταγή» όσοι έχουν λάβει πολλά να υποχρεούνται να πληρώσουν στην ίδια αναλογία.
Αλλιώς, αναφέρει, «τα πρώτα κύματα πραγματικής δυσαρέσκειας» που έγιναν ορατά με το κίνημα Occupy «θα είναι μόνο η αρχή».
Ο συγγραφέας των μπεστ σέλερ πληρώνει φόρους που φτάνουν το 28% του εισοδήματός του. Σε πρόσφατη ομιλία του στη Φλόριντα αναρωτήθηκε δημόσια γιατί δεν πληρώνει περισσότερα, ποσοστό της τάξεως του 50%.
«Είσαι δυστυχισμένος;» του φώναξαν οι παρευρισκόμενοι. «Κόψε μια επιταγή και βούλωσέ το» συνέχισαν.
Αυτά τα γράφει ο ίδιος ο Στίβεν Κινγκ σε άρθρο του στην Daily Beast με τίτλο «Φορολογήστε με, γ..ώτο!».
«Εάν θέλεις να πληρώσεις περισσότερα, πλήρωσε περισσότερα, μου είπαν. Κουραστήκαμε να ακούμε για αυτό, είπαν. Κρίμα για σας μάγκες, γιατί εγώ δεν κουράστηκα να μιλάω γι'αυτό» γράφει ο Στ.Κινγκ.
«Γνωρίζω πλούσιους ανθρώπους και γιατί όχι μιας και είμαι και εγώ ένας από αυτούς. Η πλειοψηφία θα προτιμούσαν να ρίξουν στο πέος τους εύφλεκτο υγρό, να ανάψουν ένα σπίρτο και να χορέψουν τραγουδώντας "Disco Inferno" παρά να πληρώσουν ένα παραπάνω σεντ» στο κράτος, γράφει.
O Κινγκ παραδέχθηκε ότι ορισμένοι από τους πλούσιους δωρίζουν μέρος των φοροελαφρύνσεών τους. Ο ίδιος δίνει 4 εκατομμύρια δολάρια «σε βιβλιοθήκες, τοπικές πυροσβεστικές υπηρεσίες που χρειάζονται σύγχρονο εξοπλισμό διάσωσης, σχολεία και σε οργανώσεις που στηρίζουν τις Τέχνες».
Αλλά, αποκαλώντας τον εαυτό του μόνο «βρέφος-πλούσιο σε σύγκριση με μερικούς από αυτούς τους τύπους, οι οποίοι επιπλέουν ήρεμα πάνω από τις ζωές των εργαζομένων της μεσαίας τάξης που αγωνίζονται, σαν μικρά αερόστατα φτιαγμένα από λογαριασμούς χιλιάδων δολαρίων», ο συγγραφέας λέει ότι αυτοί δεν κάνουν αρκετά.
«Η φιλανθρωπία των πλουσίων δεν μπορεί να επανορθώσει για την υπερθέρμανση του πλανήτη ή να μειώσει την τιμή της βενζίνης ούτε κατά ένα σεντ» γράφει.
Παρά το γεγονός ότι δεν φορολογούνται αρκετά και ότι δεν κάνουν φιλανθρωπικές πράξεις, ο Στίβεν Κινγκ αναφέρει πως οι πλούσιοι θεωρούνται «ιεροί» στην Αμερική.
«Μην με ρωτάτε γιατί. Υποθέτω ότι αυτή η τρελή ακροδεξιά αγάπη προέρχεται από την ιδέα ότι στην Αμερική ο καθένας μπορεί να γίνει πλούσιος μονάχα με το να εργάζεται σκληρά και εξοικονομεί τα χρήματά του. Ο Μιτ Ρόμνεϊ έχει πει: "Είμαι πλούσιος και δεν ζητάω συγγνώμη για αυτό". Κανείς δεν το θέλει αυτό, Μιτ. Αυτό που κάποιοι από εμάς θέλουν -όσοι δεν είναι τυφλωμένοι από τις βλακείες που θέλουν να συγκαλύψουν την ιδέα ότι οι πλούσιοι θέλουν να κρατήσουν τα χρήματά τους- είναι να αναγνωρίσετε ότι δεν θα μπορούσατε να τα καταφέρετε στην Αμερική χωρίς την Αμερική» λέει.
Και εξηγεί: «Ότι είχατε την τύχη να γεννηθείτε σε μια χώρα όπου η ανοδική κινητικότητα είναι δυνατή -ένα θέμα για το οποίο ο Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να μιλήσει εκ πείρας-, αλλά όπου οι δίοδοι που κάνουν μια τέτοια πιθανή ανοδική κινητικότητα εφικτή, φράζουν ολοένα και περισσότερο. (Θέλουμε να παραδεχτούν οι πλούσιοι) ότι δεν είναι δίκαιο να ζητάμε από τη μεσαία τάξη να αναλάβει ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό της φορολογικής επιβάρυνσης».
Ο δημοφιλής συγγραφέας καταλήγει ότι αποτελεί «πρακτική ανάγκη και ηθική επιταγή» όσοι έχουν λάβει πολλά να υποχρεούνται να πληρώσουν στην ίδια αναλογία.
Αλλιώς, αναφέρει, «τα πρώτα κύματα πραγματικής δυσαρέσκειας» που έγιναν ορατά με το κίνημα Occupy «θα είναι μόνο η αρχή».
πηγή: http://news.in.gr/world/article/?aid=1231193880
''Η πλειοψηφία θα προτιμούσαν να ρίξουν στο πέος τους εύφλεκτο υγρό, να ανάψουν ένα σπίρτο και να χορέψουν τραγουδώντας "Disco Inferno" παρά να πληρώσουν ένα παραπάνω σεντ» στο κράτος, γράφει.''