ISBN: 978-960-16-7083-6
Συγγραφέας: Αύγουστος Κορτώ
Τίτλος: Μικρό χρονικό τρέλας
Εκδοτικός οίκος: ΠΑΤΑΚΗ
Σελίδες: 256
Ημερομηνία Έκδοσης: Οκτώβριος 2016
Είδος: Αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Στις 28 Δεκέμβρη του 2008, στις τρεις τα χαράματα, ο μεγαλύτερος φόβος μου έγινε πραγματικότητα: κατά το κοινώς λεγόμενον, τρελάθηκα.
Το μυαλό μου -ο κόσμος μου- γκρεμίστηκε και τη θέση του πήρε μια παντοδύναμη ψύχωση, που σαν παράσιτο με ξενιστή τον ίδιο μου τον εαυτό τρεφόταν και θέριευε με τις παρανοϊκές ιδέες που γεννούσε ασταμάτητα: ήμουν ο νεός Δαλάι Λάμα, ο Φύλακας στη σίκαλη, πληρωμένοι δολοφόνοι παραμόνευαν στο κατόπι μου.
Σ' αυτό μου το παραλήρημα, ολοζώντανο ακόμα στη μνήμη μου, στη σύντομη νοσηλεία μου και στην κατοπινή, θανατερή μου κατάθλιψη, παρέσυρα κι οδήγησα στην απόγνωση όλους τους ανθρώπους της καρδιάς μου, που μ' έβλεπαν άξαφνα κατακερματισμένο από μιαν ανεξέλεγκτη ψυχική ασθένεια.
Ο ζοφερός Δεκέμβρης του 08 στη μουδιασμένη Αθήνα. Το ιερό κόκκινο χρώμα. Κι η αυτόχειρας μάνα μου, που χρόνια μετά επιστρέφει από τον 'Αδη. Στο βιβλίο αυτό έγραψα όλα όσα θυμάμαι, χωρίς ν' αλλάξω τίποτα και μην κρατώντας τίποτα κρυφό. Γιατί χάρη σ' αυτές τις αδιανόητες μέρες, κατάφερα, μες στα συντρίμμια του μυαλού μου, να βρω έναν νέο εαυτό και τον δύσκολο δρόμο που οδηγεί στην ψυχική γαλήνη. Κι ενώ η ιστορία μου μοιάζει μοναδική, το τέρας της ψυχικής αρρώστιας και του φόβου που σκορπάει είναι κοινό για όλους μας, όπως και το θηρίο της αγάπης και της κάθε ανθρώπινης δύναμης.
Γιατί η ψυχή μας δεν είναι φτιαγμένη ν' αρκείται στη δυστυχία.
Απόψε το τελείωσα και πραγματικά συγκλονίστηκα που ο συγγραφέας μιλά με τόση ειλικρίνεια για ένα θέμα-ταμπού που συνήθως μένει κλεισμένο σε ντουλάπες και αποθήκες σε πολλά ελληνικά σπίτια! Στα τριάντα στην πιο παραγωγική σου ηλικία είναι πολύ άσχημο να περνάς κάτι τόσο ασυνήθιστο και φοβερό: " εύχομαι σε κάθε άνθρωπο που έχει βρεθεί κυνηγημένος απ 'τον όποιο φόβο, είτε της αρρώστιας, είτε όχι, να γελάει μια μέρα με την ανάμνησή του όπως γελάμε με τους φόβους μας που όταν ήμασταν παιδιά μας έκλεβαν τον ύπνο"
Δεν νομίζω να είχα το κουράγιο του αν μου συνέβαινε κάτι τοσο ασχημο να το καταγράψω και μάλιστα μου κάνει εντύπωση η διαύγεια του, όντας κάτω από την επίδραση μιας σοβαρής ψυχικής ασθένειας, να θυμάται τόσες πολλές λεπτομέρειες, όλες τις δραματικές του ώρες και να κρατά ένα είδος ημερολογίου! Επίσης να μιλά για όλες αυτές τις στιγμές με τόσο σπάνιο χιουμορ! Δεν σε θλίβει, δεν σε κουράζει και όμως όλα αυτά που περιγράφει είναι τόσο δραματικά και προσωπικά. Διαβάζεται νεράκι το βιβλίο!
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου , βλέπουμε την αγωνία του Κορτω να μην έχει την ασθένεια της μητέρας του που την οδήγησε σε άδικο χαμό και ποιος δεν θα ένιωθε αγωνία στην θέση του; Επίσης βλέπουμε πως μέσα στην ατυχία του, στάθηκε πολύ τυχερός και πως έχει φίλους που ενδιαφέρθηκαν , δύσκολο να γίνει αυτό σε έναν ψυχικά άρρωστο ασθενή! " Κανείς δεν φταίει για την αρρώστια του, κανείς δεν επιλέγει την ταλαιπωρία του" όλα είναι ανθρώπινα δυστυχώς η ευτυχώς και το βιβλίο αυτό τολμά να μιλά και να απενοχοποιει κάποια πράγματα! Η ψυχή κανενός δεν αρκείται στην δυστυχία και δεν θα έπρεπε και χρειάζεται μεγάλο θάρρος και δύναμη και προσπάθεια για να βγεις στο φως.
Last edited by a moderator:
))
