Γενικά η υπόθεση της έκδοσης είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Θα μιλήσω για μένα που πια το ψάχνω σαν όνειρο ζωής και σαν στόχο ζωής.
Εχω απορρίψει την αυτοέκδοση, όχι για τους οικονομικούς λόγους (οι οποίοι υπάρχουν ως λόγοι), αλλά γιατί δεν μπορείς να στηρίξεις όνειρα σε κάτι τόσο εμπορικό. Ναι.. ενδεχομένως κάποιοι θα δουλέψουν επάνω στο βιβλίο σου, όμως το σημαντικό είναι το δίκτυο διανομής. Είναι πολύ σπουδαίο να μπορεί η καινούργια έκδοση να φτάσει σε κάποια κεντρικά σημεία και να βρει μια θέση.
Αν αποδεχθείς ότι γράφεις έχοντας μέσα σου και την ανάγκη μιας κάποιας αναγνώρισης τότε νομίζω βρίσκεσαι σε σωστό δρόμο. Επιπρόσθετα, η οικονομική απολαβή είναι σπουδαίος παράγοντας. Ενα έργο, ακόμα και των 12.000 λέξεων που λέει η φίλη μας, σημαίνει πως δαπανήθηκαν πολλές - πολλές ώρες εργασίας. Είναι τουλάχιστον κρίμα αυτές οι ώρες να μην αξιοποιηθούν σωστά.
Εγώ έχω χτυπήσει την πόρτα των εκδόσεων Γαβριηλίδη και ετοιμάζομαι να χτυπήσω και την πόρτα των εκδόσεων Λιβάνη. Απαντήσεις ακόμα δεν έχω πάρει, όμως ακόμα και αρνητικές να είναι, θα συνεχίσω να χτυπάω πόρτες. Δεν θα αναφέρω παραδείγματα συγγραφέων που στην αρχή ουδείς ήθελε να τους εκδώσει και στη συνέχεια έγιναν μεγάλοι και τρανοί.
Επίσης έχω καταλήξει σ' ένα θλιβερό συμπέρασμα. Οι εκδοτικοί οίκοι εκδίδουν σύμφωνα με τις δικές τους νόρμες και κανόνες. Πολλές σελίδες, εμπορικά θέματα κλπ. Στην προσπάθειά μου έχω εντάξει όλα αυτά που ζητούν. Μπορεί να μην είναι 100% αυτό που ήθελα εξ αρχής, όμως ευελπιστώ πως με τον τρόπο αυτό κάποια στιγμή θα μπορώ να γράφω επακριβώς εκείνα που θέλω.
Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά θεώρησα σωστό να το μοιραστώ όλο αυτό μαζί σας