Βιβλία που σας σόκαραν

[Λορένα]

Νομιζω πως στο συγκεκριμενο βιβλιο, πριν λιγο καιρο, καποιοι θεωρησαν αμφιβολλο αν ειναι οντως γραμμενο απο εφηβη, και κατα ποσο ειναι αυτα εμπειριες μιας εφηβης (αν το εγραψε αλλο ατομο).

Οπως και να 'χει, πραγματικα οι περισσοτεροι το χαρακτηρισαν σοκαριστικο, και πραγματι απο το μικρο αποσπασμα το διαπιστωνω και εγω (δεν θα αντεχα να το διαβασω).

 

[Δεινομάχη]

Λορένα, έχω ακούσει κ εγώ τις απόψεις αυτές ότι δηλαδή δεν γράφτηκε από έφηβη. Πραγματικά μη έχοντας γενικότερες γνώσεις, δεν μπορώ να τεκμηριώσω μια απάντηση υπέρ του ενός ή του άλλου δηλ ότι όντως γράφτηκε απο την ίδια την έφηβη ή από κάποιον άλλο.
Θα πω όμως το εξής, το διάβασα σε ηλικία ανάλογη της συγγραφέως και θυμάμαι ότι οι σκέψεις της, οι αγωνίες της με εξέφραζαν απόλυτα! Δεν περιγράφει κάτι άσχετο ή πρόωρο σε σχέση με την ηλικία. Τότε μου φαινόταν απολύτως φυσιολογικό να είναι το ημερολόγια μιας κοπέλας στην ηλικία μου. Από αυτή την άποψη, είχα "ταυτιστεί" με την ηρωίδα σε όλα αυτά που την απασχολούσαν, εκτός φυσικά από το θέμα του LSD. Δεν είχα γνώσεις πάνω σε αυτό μα όταν έψαξα, αυτά που περιγράφει κ οι τρομερές παραισθήσεις είναι αληθινά.

Τελικά όπως λες κ εσύ, είναι σοκαριστικό το απόσπασμα και δεν είναι η μόνη περιγραφή των παραισθήσεων. Επίσης υπάρχουν σοκαριστηκές περιγραφές της καθημερινότητά της όντας στη δίνη του LSD.
Για μένα, δεν έχει κ τόση σημασία αν όντως είναι γνήσιο ή επίπλαστο, αλλά να έχει σημασία το τι λέει. Το θεωρώ γνήσιο και έτσι γίνονται ακόμη πιο δυνατά αυτά που έχει να πει!

 

[Αριστοτέλης]

Η ΠΙΑΝΙΣΤΡΙΑ
της Ελφρίντε Γέλινεκ

Από πού να αρχίσω; Μπα αυτό είναι εύκολο. Το πρόβλημα είναι ότι δε μπορώ να πω πολλά, γιατί το διαβάζουν κι άλλοι τώρα.

Το ύφος είναι μοναδικό σε σχέση με ό,τι άλλο έχω διαβάσει ως τώρα. Ένα μονότονο κείμενο από την αρχή μέχρι το τέλος, όπου ενδιάμεσα μπλέκονται περιγραφές, διάλογοι σε πλάγιο ή/και άμεσο λόγο, σκέψεις σε πλάγιο ή/και άμεσο λόγο και όλα αυτά ταυτόχρονα. Σε μία φράση ή από τη μια τελεία ως την άλλη. Σα να διαβάζεις παραλήρημα.

Το απρόσμενο (!!!) είναι ότι το βιβλίο πραγματεύεται ενα θέμα που είναι υπαρκτό. Ίσως λίγο τραβηγμένο όπως παρουσιάζεται, αλλά υπακτό. Πιστεύω μάλιστα ότι σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης ή και βορειότερα δεν είναι καθόλου απίθανο να συμβαίνουν παρόμοιες καταστάσεις. Μου φαίνεται σχεδόν αδιανόητο, ωστόσο, να συμβαίνει κάτι ανάλογο σε χώρα που βρέχεται από τη Μεσόγειο.

Στο βιβλίο εκτυλίσσονται σκηνές που έρχονται αντιμέτωπες με τις συνήθειες, την κουλτούρα, αλλά και με τα ήθη της κοινωνίας. Σκηνές που, προσωπικά, με έβγαλαν απ' τα ρούχα μου (μεταφορικά βέβαια).

Δε θέλω, για την ώρα, να επεκταθώ περισσότερο. Θα επανέλθω όταν το βιβλίο κάνει τον κύκλο του και επιστρέψει στον κάτοχό του.

 

[Χρυσηίδα]

Κι εγώ θα είχα να πω πολλά αλλά όπως λες, Αριστοτέλη, δε γίνεται.

Μόνο να πω, πόσο εγώ μαγεύτηκα που η γραφή μπορεί να αποδώσει τελικά αυτό το παραλήρημα που λες.

Δεν μπορούσα να μην το πω Μακάρι να το ξανασυζητήσουμε και να είμαστε κάμποσοι.

 

[Πολύνιους]

Η μοναδική φορά που σοκαρίστηκα από βιβλίο ήταν στο "Ο Θεός Των Μικρών Πραγμάτων" της Αρουντάντι Ρόι, ένα συγκεκριμένο απόσπασμα. Είχα αρχίσει να το διαβάζω στα 13 και μετά από εκείνη την σκηνή το άφησα. Η σκηνή περιέγραφε

Spoiler

την σεξουαλική κακοποίηση του πρωταγωνιστή, όταν ήταν εφτά χρονών, από έναν γλοιώδη τύπο που το έβαλε να του κρατάει το απαυτό του, καθώς την έπαιζε. Και όλα τα περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες: τις κινήσεις αυτουνού, τις σκέψεις του μικρού Έστθα, την αίσθηση στα χέρια, την γεύση, τα πάντα.

Δεν βρίσκω το βιβλίο για να ανεβάσω το απόσπασμα, αν και δε νομίζω πως χρειάζεται.
Κάθε φορά που ανακαλούσα την σκηνή ένιωθα φρίκη και τάση προς έμετο, ενώ γενικά είμαι πολύ άνετη με όλα τα άλλα θέματα και πιστεύω πως έπρεπε να αναγράφεται κατώτερο όριο ηλικίας στο βιβλίο. Χρειάστηκε να ξαναδιαβάσω το βιβλίο και το συγκεκριμένο απόσπασμα δυνατά σε μια φίλη μου στα 20(φέτος δηλαδή) για να αποβάλλω το τραύμα που, ειλικρινά, μου είχε δημιουργήσει.

 

[Ίζι]

1. Η Παλαιά Διαθήκη. Δεν κάνω πλάκα. Απορώ πώς είναι δυνατόν να διδάσκονται μεμονωμένα στα σχολεία αποσπάσματα από αυτό το βιβλίο, αφαιρώντας τρομερές λεπτομέρειες των ιστοριών και απορώ με τις διασκευές του για παιδικό κοινό.
2. Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα, του Πασκάλ Μπρυκνέρ. Δεν με σόκαραν τα βίτσια των ηρώων (αν και οι περιγραφές των κοπρολαγνικών πράξεων δεν ήταν ό,τι ευκολότερο έχω διαβάσει), αλλά η κατάντια τους, η συγκλονιστική απαισιοδοξία του βιβλίου. Όσο κι αν θέλω να το... αλλάξω, εξακολουθώ να το θεωρώ υπέροχο.

 

[Χρυσηίδα]

Παρατήρηση:

Το γεγονός πως, μια μεγάλη πλειοψηφία των βιβλίων που διαβάζω ότι σας σόκαραν, αναφέρεται στο σεξ και τις διάφορες μορφές του, νομίζω πως είναι ενδεικτικό της πολιτιστικής-θρησκευτικής μας κουλτούρας και διαπαιδαγώγησης.

Για τον εαυτό μου μπορώ να μιλήσω και να πω ότι με σοκάρουν βιβλία, ή μάλλον με ξαφνιάζουν, όταν είναι ενδεδυμένα τη στόφα του κοινωνικού, ρεαλιστικού μυθιστορήματος και ξαφνικά πετάνε μια σκηνή εντελώς ωμής βίας ή ωμού σεξ. Αυτό συμβαίνει με την Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι, για παράδειγμα. Ενώ είναι ένα πολύ σοβαρό και ιδεολογικά φορτισμένο βιβλίο, ξαφνικά σου πετάει μια σκηνή όπου περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τα μέρη του σώματος, κι εσύ παθαίνεις ένα ξάφνιασμα, γιατί δεν το περιμένεις. Αυτό, άλλωστε, πιστεύω ότι είναι και ο σκοπός του συγραφέα. Το ίδιο έχω πάθει με τα βιβλία του Φίλιπ Ροθ.

Απ΄την άλλη, βιβλία όπως του ντε Σαντ, αλλά και της Γέλινεκ, μου προκαλούν άλλοτε γέλιο (αυτό συνέβη στον ντε Σαντ) και άλλοτε κούραση (βλ. Λαγνεία της Γέλινεκ).

Όσο γι' αυτό που λες, την κουλτούρα μας και τη διαπαιδαγώγησή μας, το βρίσκω λογικό. Στον πολιτισμό και την εποχή που ζούμε δεν κυκλοφορούμε γυμνοί και φροντίζουμε να κάνουμε σεξ μακριά από τα μάτια του κόσμου. Δεν ξέρω, ούτε μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, και αν αυτό το αλλιώς θα ήταν καλύτερο ή χειρότερο. Οπότε, ένα σοκάρισμα όταν πρωτοέρχεσαι σε επαφή με τέτοιου είδους τέχνη, δεν μπορεί παρά να το πάθεις. Ενίοτε, βέβαια, μπορεί να πάθεις και ένα κόλλημα με όλα αυτά

Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα, που αναφέρθηκαν τα είχα δει σε ταινία, η οποία μου φάνηκε πολύ καλή και πολύ δυνατή. Η ανάρτηση της Ίζι παραπάνω μου άναψε την περιέργεια και θα ήθελα να διαβάσω και το βιβλίο.

 

[Πολύνιους]

Παρατήρηση:

Το γεγονός πως, μια μεγάλη πλειοψηφία των βιβλίων που διαβάζω ότι σας σόκαραν, αναφέρεται στο σεξ και τις διάφορες μορφές του, νομίζω πως είναι ενδεικτικό της πολιτιστικής-θρησκευτικής μας κουλτούρας και διαπαιδαγώγησης.

Όταν εννοείς και τις διάφορες μορφές του (σεξ), εννοείς και την σεξουαλική κακοποίηση που, για παράδειγμα, ανέφερα;! Αν ναι, μπορείς να το αναλύσεις λίγο; Γιατί δεν μπορώ να βρω σύνδεση με την πολιτιστική-θρησκευτική μας κουλτούρα και την διαπαιδαγώγηση, νιώθω πως με σοκάρει για λόγους εγγενείς.
Φιλικά!

 

[Αντέρωτας]

Δεν υπαρχει περιπτωση να με σοκαρει καποιο βιβλιο, οχι επειδη ειμαι μαγκας, αλλα επειδη κατά κανόνα ξέρω απο πρίν τί διαβάζω.

Τα μονα βιβλια που με σοκαραν ηταν κατι εξωφυλλα που εβλεπα μικρος στις βιτρίνες, οπως "1999: Η Συντέλεια" και άλλα τέτοια ωραία

 

[Στιβ]

Ένα πολύ δυνατό βιβλίο είναι το Μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο του νομπελίστα Ίμρε Κέρτες. Περιγράφει τις εμπειρίες του από τον εγκλεισμό του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αυτό που σχεδόν σοκάρει είναι η αποστασιοποίηση του συγγραφέα, η ουδετερότητα στην περιγραφή των συναισθημάτων, οφειλόμενη εν μέρει και στο νεαρό της ηλικίας του κατά τον εγκλεισμό του. Εξαιρετικό βιβλίο.

 

[Φαροφύλακας]

Δεν θυμάμαι να με έχει σοκάρει κάποιο βιβλίο.

 

[Αλίκη]

Ουτε κ εγω. Εκτος αν μετραει το οτι σοκαριστηκα με το ποσο βαρετο μπορουσε να ειναι ενα βιβλιο :χαχαχα:

 

[Φαίη]

Κι αυτό σοκ είναι Αλίκη! Ποιό βιβλίο ήταν αυτό;

 

[Αλίκη]

Η "Ιστορια της Λισι" του Στιβεν Κινγκ. Δεν περιμενα απο εναν συγγραφεα που εμπιστευομουν να διαβασω κατι τοσο βαρετο... Βεβαια το βιβλιο δεν το τελειωσα ποτε, μπορει να ειναι κ αριστουργημα! Εκει να δεις σοκ

 

[Λευτέρης Λ]

Το αξεπέραστο "Ουράνιο τόξο της βαρύτητας"
Για πολλούς και διάφορους λόγους

 

[Μελουζίνα]

Με είχε σοκάρει, μπορώ να πω, το " Ήλιος με δόντια" του Μακριδάκη. Όποιος το έχει διαβάσει, μπορεί και να καταλάβει τι θέλω να πω.

 

[Νηρηιδα]

Είχα σοκαριστεί στο γυμνάσιο με το "Αμαν: Η ιστορία μιας σομαλής" που ήταν η πραγματική ιστορία μιας κοπέλας από τη Σομαλία. Το πόσα πέρασε (φυσικά γιατί ήταν γυναίκα) μέχρι να καταφέρει να ξεφύγει από την χώρα της και κυρίως την περιγραφή της για τον ακρωτηριασμό της κλειτορίδας της όταν ακόμη ήταν παιδί.

 

[Πίπη Φακιδομύτη]

Ένα βιβλίο που με σόκαρε ήταν το "Περί τυφλότητος" του Ζοζέ Σαραμάγκου. Δεν τιμήθηκε άδικα ο συγγραφέας με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ακόμα και ο τρόπος γραφής του, χωρίς τελείες, με προτάσεις που γεμίζουν πολλές σειρές, είναι από μόνος του αγχωτικός. Το βιβλίο περιγράφει ένα κόσμο που ο ένας μετά τον άλλο χάνει το φως του. Η επιδημία αιφνίδιας τύφλωσης εξαπλώνεται, επικρατεί πανικός και φόβος, οι άνθρωποι αδυνατούν να ικανοποιήσουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους και όλα καταρρέουν... Περιγράφεται με ανατριχιαστική ακρίβεια και λεπτομέρεια η μετάβαση από μια πολιτισμένη και οργανωμένη κοινωνία στο χάος, από την ανθρώπινη συμπεριφορά στην αποκτηνωμένη, από το φως στο σκοτάδι...

 

[Αδαμάντιος]

Το συγκεκριμένο βιβλίο, μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο.
Είναι μία συγκλονιστική και εξίσου σοκαριστική ταινία και σου προτείνω να την δείς.
Είναι μία από τις κινηματογραφικές μεταφορές που υμνούν το βιβλίο στο οποίο βασίζονται και δεν το αδικούν.

 

[Πίπη Φακιδομύτη]

Σ' ευχαριστώ για την πρόταση! Θα τη δω σίγουρα (αν και φοβάμαι ότι θα έχει πολύ σκληρές εικόνες)! Πρόλαβες και τον ενδοιασμό μου μήπως η ταινία δεν είναι παρά μια κακή μεταφορά του βιβλίου!