Προτάσεις για ταινίες

(παιδιά, σορρυ, λάθος οι προτάσεις μου. Εχουν στον πυρήνα τους την Αμερικανικη κυβέρνηση, κουλτούρα κτλ, δηλαδή στυλ Χαρρυ Κλυνν. Δεν ξέρω αν θα σας αρέσουν, μην σας πάρω στον λαιμό μου. Αν θυμάμαι καλά το end times fun του Μάρον ειναι πιο λαιτ και άρα κατάλληλο για προταση).
Εδιτ: Λάθος! το thinky pain!
 
Last edited:
Τον Τζιμ Τζέφρις πώς δεν το χωνεύω δεν περιγράφεται! :χαχα: Καταλαβαίνω το χιούμορ του αλλά με εκνευρίζει. Άλλος αγαπημένος μου stand up κωμικός είναι ο George Carlin, λατρεία! :αγαπώ:
 
The Father με τον Άντονι Χόπκινς. Έκλαψα. :ένοχος:
Το είδα -αν και δεν το επεδίωξα- πριν καμια βδομάδα. Περα από το εξαιρετικό μοντάζ που ανέβασε πολλά λέβελ την ταινία, πέρα απο οτι ο Χοπκινς παίζει πολύ με τις εκφράσεις του προσώπου και τις κινήσεις των χεριών, περα απο το ότι δεν το ριξε στην τρελίτσα για να αποτυπωσει τον πάσχοντα απο άνοια, πέρα απο το ότι δεν μανιερίζει ωστε να τον λυπηθείς και να εκβιαστεί το συναισθημα, επιασα τον εαυτό μου (και τους γύρω) να ριχνει πολύ κλάμα. Για άλλους λόγους δεν ήθελα να τη δω, για άλλους λόγους δεν έπρεπε να τη δω. Κι έμενα με διέλυσε.
 
@Έλλη Μ πραγματικά από τις πιο δυνατές ταινίες που μπορεί να δει κανείς. Αποτύπωσες τέλεια την πραγματικότητα. Γροθιά στο στομάχι και ο Χόπκινς άξιζε χωρίς καμία αμφισβήτηση το Όσκαρ (δυστυχώς, παρηκμασμένος θεσμός εδώ και χρόνια, κατά την άποψή μου).
 
και σε μενα δε λέει κάτι η βράβευση, αλλά, όπως και να το κάνουμε, ειναι μια επιβράβευση (το πα και ξεπάγιασα)

Αφήνοντας την πλάκα, φοβόμουν οτι θα εβλεπα κατι τέρμα κοινότοπο σκηνοθετικά, όμως o Ζελερ εκανε μια θεατρική ταινία και φυσικά οι εναλλαγές ανάμεσα στα πρόσωπα, για να αναδείξει την ασθένεια, και το γαμάτο μοντάζ αποτύπωσαν μαεστρικά το χάος της άνοιας.
 
The Father ήταν η ταινία της χρονιάς για μένα και είναι υπεράνω Όσκαρ ή οποιουδήποτε βραβείου. Μακάρι να αντέξει στο χρόνο και να τη δει περισσότερος κόσμος. Πέρα από τη τελευταία σκηνή όπου, εντάξει, είχα γίνει ράκος, λυπήθηκα πάρα πολύ στη σκηνή με το ρολόι και τον γαμπρό. Ενώ επιφανειακά ήταν ολίγον κωμική, κατά βάθος με τσάκισε, λες κρίμα ρε γαμωτο. :ένοχος:
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Ίσως θα πρέπει να το δω κι εγώ, όπως είμαι σε ρήξη πια με τον αλκοολικό πια πατέρα μου.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Ελάχιστοι stand up μου αρέσουν, αλλά αυτοί που μου αρέσουν μου αρέσουν πολύ.

Από τους νεότερους γελάω με τον Ismo.
 
Είδα το "After Hours", μια ιδιαίτερη, ασυνήθιστη θα έλεγα μαύρη κωμωδία του scorseze γυρισμένη το 1985. Την προτείνω σε όσους αρέσκονται σε ταινίες που έχουν ένα τόνο σουρεαλισμού. Χιούμορ που δεν αντιλαμβάνονται όλοι, γι αυτό και άλλωστε τα τελευταία χρόνια αναδείχτηκε σε cult καθώς θεωρείται αρκετά υποτιμημένη.
 
Ειδα το Beckett. Αν και το νημα λέει για προτασεις δεν την προτεινω σε καμμία περιπτωση. Ψιλοτραγικη η ταινια ακομα και το 5.6 που έχει στο imdb ειναι πάρα πολύ. Αυτο που μου κινησε το ενδιαφερον να το δω είναι οτι ειναι η πρωτη παραγωγη του netflix γυρισμενη εξ ολοκληρου στην Ελλαδα. Η ταινια εχει μέσα ένα σωρο πατατες. Ας αναφερω μερικά. Τον τυπο τον κυνηγανε και βρισκεται σε κατι βουνα των Ιωαννινων προς το Μετσοβο και συνανταει ενα ζευγαρι μελισσοκομους. Ζηταει την βοηθεια τους, αυτος δεν μιλαει Ελληνικα αλλα τι τυχη μιλανε αυτοι απταιστα Αγγλικα. Μετα το κυνηγητο συνεχιζεται, συνανταει κι αλλον χωρικο ο οποιος μιλαει και αυτος απταιστα Αγγλικα. Ολοι στο Μετσοβο αγγλομαθεις!
Σε αλλη σκηνη ενω εχει το ενα χερι στον ναρθηκα και τον ωμο πυροβολημενο καταφερνει και εξουδετερωνει παλευοντας εναν οπλισμενο αστυνομικο. Α ξεχασα, ηταν και τα χερια του δεμενα στους καρπους με ταιραπ. Το οποίο ταιραπ αργοτερα που συνανταει δυο κοριτσια που τον βοηθανε και τον πέρνουν με το αμαξι τους, του λεει η μια θες να στο κοψω αυτό; και βγαζει απο το σακιδιο της έναν τεραστιο κοφτη απο αυτους που κοβουν λουκετα. Ε βεβαια ένας κοφτης πάντα χρειαζεται στην τσαντα.
Αυτα ειναι μονο ενα μικρο μερος, υπαρχουν κι αλλα πολλα. Επισης αφου φτανει στην Αθηνα θελει να παει στην Αμερικανικη πρεσβεια και του λενε ειναι στην Ομονοια. Κατεβαινει ομονοια και βρισκεται στην πρεσβεια. Η μετά τον κυνηγανε στα στενα κατω απο την Ομονοια, Σωκρατους και λοιπα, (εκει στις αγαπημενες γειτονιες του Φαρου :)))) ) και στριβοντας απο τη γωνια βρισκεται στον Λυκαβηττο. Τελος παντων αυτα μπορουμε να τα παραβλεψουμε γιατι θα τα προσεξουν μονο οσοι γνωριζουν την Αθηνα.
Η ταινια εν ολιγοις ειναι πολυ προχειροδουλεια. Οσο για τον πρωταγωνιστη τον γιο του Ντενζελ Ουασιγκτον, πιστευα οτι στην Αμερικη οι ανθρωποι ειναι επαγγελματιες, παιζονται πολλα εκατομμυρια και τα βυσματα δεν υπαρχουν αλλά μάλλον εκανα λάθος.
 
Γιατί ρε @Χρυσόστομος το λοιδορείς έτσι; Καταρχήν, επειδή πηγαίνω συχνά εκεί στα Ζαγοροχώρια (και δη στο Ανατολικό Ζαγόρι - προς το Μέτσοβο), σε διαβεβαιώ ότι όλοι οι Μελισσοκόμοι έχουν περάσει δύο σεμινάρια: Μελισσοκομίας και Αγγλικών. Το δεύτερο είναι απαραίτητο γιατί έχει πάρα πολλές αρκούδες ο τόπος που δεν μιλούν ελληνικά.
Όσον αφορά στην πρεσβεία στην Ομόνοια ο τύπος είναι πολύ μπροστά - προτείνει τρόπους αναβάθμισης του ιστορικού κέντρου των Αθηνών. Άσε που είναι καλύτερα να πηγαίνεις πορεία στην Ομόνοια (είναι και κατηφόρα) από ότι στην Βασιλής Σοφίας.
Ε, εντάξει, τα άλλα είναι απλώς ποιητική αδεία. Μην είσαι τόσο αυστηρός. Ρε συ, μήπως ήταν κωμωδία και δεν το κατάλαβες;
 
είδα το streets


με την αγαπημένη Applegate,ταινία που μυρίζει 90's


το

πολύ δυνατή ερμηνεία απ τον Ρουκ


και το

θα τη βαθμολογούσα με ένα pas mal
μέτρια,αδιάφορη γαλλική ταινία
μόνο για τα πλάνα της πόλης μου άρεσε
 
Top