@Αντίβαρο θα επιχειρήσω να δώσω μία ερμηνεία για το small talk (όχι απαραίτητα σωστή). Θα βασιστώ στην Αγγλική παροιμία "Small people talk about other people, average people talk about things, great people talk about ideas". Με βάση αυτό, αυστηρά small talk θα πρέπει να είναι να κουβεντιάζεις για το τι έκανε η κυρά τάδε, ποιες είναι οι σεξουαλικές προτιμήσεις του γείτονα, που πήγε διακοπές το δείνα σελέμπριτι ή πως περνάει στη φυλακή το τάδε (πρώην) σελέμρπιτι και για το αν το θύμα της δολοφονίας ήταν πολύ ερωτευμένο με τον άντρα του. Αν θέλεις να το επεκτείνεις μπορείς να συμπεριλάβεις στην κατηγορία και τις τεχνικές για το σωστό μανικιούρ ή τον αριθμό των βαλβίδων του τάδε μοντέλου αυτοκινήτου (τυχαία σεξιστικά παραδείγματα). Νομίζω, ωστόσο, ότι αυτό είναι αυστηρή κρίση. Από εκεί και πέρα είναι μάλλον θέμα ερμηνείας. Πάντως το ζήτημα των ατομικών ελευθεριών / προστασίας δικαιωμάτων κ.α. τέτοια μάλλον ΔΕΝ εμπίπτουν στο small talk.
Νήμα για εφήμερα μηνύματα (που όμως θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας)
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
@Έλλη Μ Συμφωνώ, ωστόσο πολλές φορές το επάγγελμα μας διαμορφώνει συγκεκριμένο χαρακτήρα (όχι απόλυτα). Δηλαδή είναι μάλλον απίθανο να είσαι εργαζόμενος σε σφαγείο και να έχεις ευαισθησίες απέναντι στα ζώα, να είσαι γιατρός και να μην αντέχεις να αντιμετωπίσεις τον ανθρώπινο πόνο. Ακόμα και αν έχεις τέτοιου είδους ανησυχίες, τις χάνεις για να μπορέσεις να εξασκήσεις το επάγγελμα. Επίσης πολλά επαγγέλματα είναι συνδεδεμένα με συγκεκριμένα συμπλέγματα ή στυλιζαρισμένους τρόπους συμπεριφοράς. Δεν θέλω να θίξω, δεν λέω παραδείγματα. Ένα θα πω. Πόσους σεμνούς, φιλαλήθεις και μετρημένους πολιτικούς ξέρεις; 
στα πλαίσια των εορτασμών του Ελλάδα 1821-2021
το new york college θα κάνει την ερχόμενη εβδομάδα διαδικτυακό σεμινάριο για τον Καποδίστρια (του οποίου σωμπτωματικά τη βιογραφία έχω σαν επόμενο βιβλίο για διάβασμα)
με θέμα τη συμβολή του στην ηθική και την εκπαίδευση
ορίστε ο σύνδεσμος για όσους ενδιαφέρονται
στο συνέδριο θα μιλήσει και
το new york college θα κάνει την ερχόμενη εβδομάδα διαδικτυακό σεμινάριο για τον Καποδίστρια (του οποίου σωμπτωματικά τη βιογραφία έχω σαν επόμενο βιβλίο για διάβασμα)
με θέμα τη συμβολή του στην ηθική και την εκπαίδευση
ορίστε ο σύνδεσμος για όσους ενδιαφέρονται
στο συνέδριο θα μιλήσει και
Χρυσένια
Αρχαιολόγος του Φόρουμ
@Έλλη Μ σε οσα συνοικιακα νυχάδικα έχω πάει, 9 φορες στις 10 παρατηρω πολυ συγκεκριμενες συμπεριφορες, που σε αντιστοιχα συνοικιακα κομμωτηρια δεν τις παρατηρω.. Δεν εχω κανει γκαλοπ, για να βγαλω αποτελεσμα, αλλα εχω (και εγω) τη δικη μου γνωμη, καθως εχω φαει τα νιατα μου σε κομμωτηρια και νυχαδικα.
Θαρρώ πως έχουμε ήδη αρκετά στερεότυπα, δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε νέα (ειδικά απ΄τη στιγμή που ξέρουμε ότι το να τα καταρρίψουμε είναι δύσκολο. Θα έλεγα «αδύνατον» αλλά ντουμ σπιρο σπερο).
Η καλλιέργεια - γιατί περί καλλιέργειας μιλάμε κι όχι μόρφωσης- δεν έχει σχέση με το επάγγελμα!
Η καλλιέργεια - γιατί περί καλλιέργειας μιλάμε κι όχι μόρφωσης- δεν έχει σχέση με το επάγγελμα!
Και καλα κανεις να εχεις τη γνωμη σου, οπως ο καθενας κλπ. (Νταξ, θα το τερματισω με τις κντπς).@Έλλη Μ σε οσα συνοικιακα νυχάδικα έχω πάει, 9 φορες στις 10 παρατηρω πολυ συγκεκριμενες συμπεριφορες, που σε αντιστοιχα συνοικιακα κομμωτηρια δεν τις παρατηρω.. Δεν εχω κανει γκαλοπ, για να βγαλω αποτελεσμα, αλλα εχω (και εγω) τη δικη μου γνωμη, καθως εχω φαει τα νιατα μου σε κομμωτηρια και νυχαδικα.
Μερικες φορες, (σκεφτομαι δυνατα τωρα και μιλαω σε μενα) οταν η "απευθυνση'' ειναι τα "νυχαδικα", πιθανον (πιθανον, λεω) να ελκουμε αναλογες συμπεριφορες ή να τις ερμηνευουμε ως τετοιες.
Χρυσένια
Αρχαιολόγος του Φόρουμ
Το νυχαδικο ειναι μια συντομη και ελληνικη λέξη για το nail salon ή το καταστημα περιποιησης ακρων. Δεν της προσδιδω ουτε θετικο , ουτε αρνητικο προσημο. Αν το κανεις εσυ, δεν σημαινει πως το κανουμε ολοι.
Χρυσένια
Αρχαιολόγος του Φόρουμ
Εχει βαση η απαντηση σου , αλλά συνεχιζω να εμπιστευομαι αυτα, που βλεπουν τα ματάκια μου συχνα πυκνα.
Διαφωνω σε γενικες γραμμες μιας και εχω υπαρξει τρανο παραδειγμα του πώς δε χρειαζεται να ειναι ενας επαγγελματιας και να εξακολουθει να ειναι επαγγελματικος μεχρι κεραιας.
Οκ.Το νυχαδικο ειναι μια συντομη και ελληνικη λέξη για το nail salon ή το καταστημα περιποιησης ακρων. Δεν της προσδιδω ουτε θετικο , ουτε αρνητικο προσημο. Αν το κανεις εσυ, δεν σημαινει πως το κανουμε ολοι.
Χωρίς παρεξήγηση, δεν κατάλαβα που διαφωνείς(!). Ίσως να κάνω μερικές διευκρινίσεις. Πρώτα από όλα είπα ότι συμφωνώ μαζί σου στο ότι ευγένεια και επαγγελματισμός είναι θέμα χαρακτήρα και ανθρώπου, (σε αυτό φαντάζομαι ότι δεν διαφωνείς - αλλιώς διαφωνούμε συμφωνώντας). Είπα ότι τα επαγγέλματα διαμορφώνουν χαρακτήρα. Διαφωνείς σε αυτό; Να το αντιστρέψω λίγο; Συγκεκριμένα επαγγέλματα έλκουν συγκεκριμένους χαρακτήρες ανθρώπων. Σε αυτό διαφωνείς επίσης; Γενικότερα διαφωνείς στο ότι επαγγελματικές κουλτούρες και τρόποι συμπεριφοράς διαμορφώνονται κατά την συγκεκριμένη εκπαίδευση σε ένα επάγγελμα ή εξάσκηση ενός επαγγέλματος;Διαφωνω σε γενικες γραμμες μιας και εχω υπαρξει τρανο παραδειγμα του πώς δε χρειαζεται να ειναι ενας επαγγελματιας και να εξακολουθει να ειναι επαγγελματικος μεχρι κεραιας.
Διαφωνείς επίσης ότι πολλές φορές συγκεκριμένες συμπεριφορές επιβάλλονται (ακόμα και με το ζόρι) - ανεξαρτήτως χαρακτήρα - από τον επαγγελματικό χώρο;
Last edited:
Κριτων, αρχικα καμια παρεξηγηση.
Διαφωνω στο οτι τα επαγγελματα διαμορφωνουν χαρακτηρα. Δε συμμεριζομαι την αποψη οτι συγκεκριμενα επαγγελματα ελκουν συγκεκριμενους χαρακτηρες. Γενικευεις καπως. Επισης, δε συμφωνω με τον ορο "επαγγελματικη κουλτουρα". Νομιζω οτι καλυτερα να μιλαμε για νοοτροπιες, οσο αφορα στα επαγγελματικα.
Τελος, τι να σου πω, οι συμπεριφορες δεν επιβαλλονται σε κανεναν. Θες και γινεσαιΕτσι νιωθω. Κρινω εξ ιδιων. Αυτο.
Και φιλικα, τελειως φιλικα.
Διαφωνω στο οτι τα επαγγελματα διαμορφωνουν χαρακτηρα. Δε συμμεριζομαι την αποψη οτι συγκεκριμενα επαγγελματα ελκουν συγκεκριμενους χαρακτηρες. Γενικευεις καπως. Επισης, δε συμφωνω με τον ορο "επαγγελματικη κουλτουρα". Νομιζω οτι καλυτερα να μιλαμε για νοοτροπιες, οσο αφορα στα επαγγελματικα.
Τελος, τι να σου πω, οι συμπεριφορες δεν επιβαλλονται σε κανεναν. Θες και γινεσαιΕτσι νιωθω. Κρινω εξ ιδιων. Αυτο.
Και φιλικα, τελειως φιλικα.
Το περιεχόμενο. Συζητήσεις, δίχως ουσιαστικό περιεχόμενο, ίσα για να υπάρξει μια ανταλλαγή από λόγια, για τον όποιο λόγο (π.χ. για να μην υπάρξει αμηχανία).
Π.χ.
— Σαν να έβγαλε ψυχρούλα σήμερα.
— Το πάει να βρέξει.
— Λες; πωπω. Πώς γύρισε έτσι ο καιρός!
κτλ.
Πως γίνεται αυτό δεν το καταλαβαίνω και μου φαίνεται σαν αόριστη γενικότητα.
Ένα παράδειγμα εδώ θα βοηθούσε.
Νομίζω πως οι δυο μετεωρολόγοι θα κάνουν σμωλ τόκ για άλλα πράγματα, καθώς η συζήτηση για τον καιρό, για αυτούς, θα είναι μια πολύ προσωπική τεχνική υπόθεση στην οποία δεν θέλουν εύκολα να εμπλακούν.Οταν συναντιουνται λεει δυο μετεωρολόγοι, πρεπει να ειναι πολυ παρεξηγισιμοι
— Πλησιάζει χαμηλό βαρομετρικό από τα ΒΑ
— Ας μην το πιάσουμε τώρα αυτό, κύριε. Δεν έχω τον χρόνο και τα ψυχικά αποθέματα για μια τέτοια συζήτηση.
Δεν απαντω εκ μερους του Κριτων, αλλα επειδη ψιλοσυμφωνω, ας πω κι εγω μια γνωμη
Κατ'αρχας οντως ειναι αοριστη γενικοτητα, και οταν λεμε τετοια πραγματα δεν εννοουμε οτι συμβαινουν παντου, παντα και σε ολους, αλλα μπορει να συμβαινουν σε καποιο βαθμο. Τωρα αν καποια επιστημονικη ερευνα το επιβεβαιωνει ή οχι ειναι αλλο θεμα, δεν ειμαστε επαγγελματιες και σε φορουμ μιλαμε βασει αντιληψης και κοινης λογικης.
Καποια επαγγελματα, πχ αστυνομικός, πιλοτος,, ακολουθουν εκπαιδευση, η οποια επιχειρει φυσικα να υπερβει καποια ενστικτα και φυσιολογικες αντιδρασεις. Σε διαφορες περιπτωσεις τιης προσωπικης ζωης, διαφορετικα μπορει να αντιδρασει ενας αθλητής απο σενα που δεν εισαι αθλητης, ή καποιος πιλότος που μπορεί να διαχειρίζεται κρίσεις, πανικό, ψυχραιμία κλπ τα οποια ειναι εκπαιδευμένος να διαχειρίζεται (δεν ειναι μονο φυσικα χαρισματα).
Πες πχ. πως εχεις μια ηλικιωμενη μητερα αρρωστη, που σου δημιουγει καποιες συγκεκριμενες ευαισθησιες. Στη δουλεια σου αντιμετωπιζεις μια τετοια κυρια που πχ δεν μπορει να πληρωσει το λογαριασμο, οποτε η ευαισθησια σου σού επιτρεπει να φερθεις "αντιεπαγγελματικά" και να τη δικαιολογήσεις, να της τη χαρισεις, να μην καλεσεις την αστυνομια κλπ. Ενας αστυνομικος ομως παιρνει ειδικη εκπαιδευση ωστε να μη λειτουργει βασει εμπειριων ή ευαισθησιών, οποτε σε καποια συγκεκριμενη φαση να μπορει να συλλαβει μια ηλικιωμένη κυρία, ακόμα κι αν του θυμίζει την αρρωστη μητέρα του στο σπίτι
(αυτό είναι ενα συγκεκριμένο παράδειγμα που ανέφερε προσφατα ένας εκπρόσωπος των αστυνομικών)
Επομενως η εκπαιδευση, καθως και η επαγγελματική εμπειρια μπορουν να διαμορφώσουν ή αλλοιώσουν έστω γενικότερα το χαρακτήρα, στην προσωπικη ζωη. Διαφορετικο χαρακτηρα εχει ο 18χρονος Ταδε Ταδοπουλος που μολις μπηκε στη σχολή, και διαφορετικό χαρακτήρα έχει ο 30χρονος Τάδε Ταδόπουλος που εχει παρει συγκεκριμενη εκπαιδευση και εχει αναγκαστει να συλλαβει 3-4 ηλικιωμενες γυναικες. Τουλαχιστον βασει κοινης λογικης
Φυσικά δεν γενικέυουμε, αφου ρολο πρεπει να παιζει και η προδιαθεση, δηλ. υπαρχουν ατομα που δεν ανταποκρινονται στην εκπαιδευση.
ΥΓ. συγνωμη που δινω ενα σκληρο και "αρνητικό" παραδειγμα που φαινεται σαν σχόλιο σην αστυνομια. Ο λογος ειναι επειδη το ακουσα σαν παραδειγμα προσφατα και εχω αυτο στο μυαλο μου.
Last edited:
@Νικόλας Δε Κιντ , προσπαθώ να αποφύγω να θίξω επαγγέλματα και ανθρώπους. Ενδεικτικά, μπορώ να πω ότι ένας εσωστρεφής ή ένας αντικοινωνικός άνθρωπος, δύσκολα θα γίνει ασφαλιστής ή πωλητής (και εάν γίνει, δύσκολα θα φτουρήσει).
Εάν δεν αγαπάς το χρήμα και τον τζόγο σε ένα βαθμό παραπάνω από το μέσο όρο, δύσκολα θα πας να γίνεις χρηματιστής.
Τώρα το πως διαμορφώνουν χαρακτήρα τα επαγγέλματα. Πρέπει να καλλιεργήσεις συγκεκριμένες πτυχές του εαυτού σου (ακόμα και εάν υστερείς) για να ανταπεξέλθεις στο επάγγελμα. Π.χ. η ικανότητά σου να διαχειρίζεσαι την πίεση με ψυχραιμία είναι απαραίτητη για συγκεκριμένα επαγγέλματα (π.χ. φαντάζεσαι ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας να είναι αγχώδης;), ή ικανότητες συγκεκριμένης μορφής (φαντάζεσαι δάσκαλο - σε οποιοδήποτε επίπεδο εκπαίδευσης - να μην μπορεί να μιλήσει απέναντι σε κοινό, να κομπλάρει; Γιατρό που λιποθυμάει στο θέαμα του αίματος;) Οπότε ακόμα και εάν υστερείς κάπου μαθαίνεις να το καλύπτεις ή το καλλιεργείς. Κοινώς, συνοψίζοντας, τα επαγγέλματα διαμορφώνουν χαρακτήρες στο βαθμό που σου καλλιεργούν συγκεκριμένες νοητικές και ψυχικές δεξιότητες ή σε βοηθούν να αποβάλλεις συγκεκριμένα αποτρεπτικά για το επάγγελμα στοιχεία σου.
Ακόμα και το dress code ή ο συγκεκριμένος τρόπος συμπεριφοράς που επιβάλλεται σε χώρο εργασίας (δεν το επιλέγεις εσύ - δεν έχεις περιθώριο να πας κόντρα). Δεν μπορεί να είσαι εργαζόμενος στην τράπεζα ή και σε μεγάλες εταιρίες και να αγνοείς συγκεκριμένους κανόνες ένδυσης, οι οποίοι φυσικά δεν είναι στη διακριτική σου ευχέρεια, ή να μιλάς με συγκεκριμένο τρόπο στο κοινό (ακόμα και εάν μέσα σου θέλεις να το διαολοστείλεις - γιατί ο πελάτης έχει δίκιο και γιατί εσύ θα βρεις το μπελά σου).
Εάν δεν αγαπάς το χρήμα και τον τζόγο σε ένα βαθμό παραπάνω από το μέσο όρο, δύσκολα θα πας να γίνεις χρηματιστής.
Τώρα το πως διαμορφώνουν χαρακτήρα τα επαγγέλματα. Πρέπει να καλλιεργήσεις συγκεκριμένες πτυχές του εαυτού σου (ακόμα και εάν υστερείς) για να ανταπεξέλθεις στο επάγγελμα. Π.χ. η ικανότητά σου να διαχειρίζεσαι την πίεση με ψυχραιμία είναι απαραίτητη για συγκεκριμένα επαγγέλματα (π.χ. φαντάζεσαι ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας να είναι αγχώδης;), ή ικανότητες συγκεκριμένης μορφής (φαντάζεσαι δάσκαλο - σε οποιοδήποτε επίπεδο εκπαίδευσης - να μην μπορεί να μιλήσει απέναντι σε κοινό, να κομπλάρει; Γιατρό που λιποθυμάει στο θέαμα του αίματος;) Οπότε ακόμα και εάν υστερείς κάπου μαθαίνεις να το καλύπτεις ή το καλλιεργείς. Κοινώς, συνοψίζοντας, τα επαγγέλματα διαμορφώνουν χαρακτήρες στο βαθμό που σου καλλιεργούν συγκεκριμένες νοητικές και ψυχικές δεξιότητες ή σε βοηθούν να αποβάλλεις συγκεκριμένα αποτρεπτικά για το επάγγελμα στοιχεία σου.
Ακόμα και το dress code ή ο συγκεκριμένος τρόπος συμπεριφοράς που επιβάλλεται σε χώρο εργασίας (δεν το επιλέγεις εσύ - δεν έχεις περιθώριο να πας κόντρα). Δεν μπορεί να είσαι εργαζόμενος στην τράπεζα ή και σε μεγάλες εταιρίες και να αγνοείς συγκεκριμένους κανόνες ένδυσης, οι οποίοι φυσικά δεν είναι στη διακριτική σου ευχέρεια, ή να μιλάς με συγκεκριμένο τρόπο στο κοινό (ακόμα και εάν μέσα σου θέλεις να το διαολοστείλεις - γιατί ο πελάτης έχει δίκιο και γιατί εσύ θα βρεις το μπελά σου).
Πάντως, στα κομμωτήρια, επικρατεί μια συγκεκριμένη κουλτούρα. Από παιδί θυμάμαι να πηγαίνω και να κάθομαι για κούρεμα σε ένα κομμωτήριο που με έστελνε η μάνα μου, κι εκεί πολλές γυναίκες να κουτσομπολεύουν αδιάκοπα. Εγώ ανύπαρκτος, κι ας ήμουν ο πελάτης που εξυπηρετούνταν εκείνη την στιγμή.
Έχω την αίσθηση πως ύστερα από πολλά χρόνια, τα κομμωτήρια κρατούν έναν τέτοιο χαρακτήρα κάπως γυναικείο και κουτσομπολίστικο. Ίσως εκεί οφείλεται, εν μέρει, και η αναβίωση που έχουν σήμερα τα μπαρμπέρικα.
Κάποια κομμώτρια μπορεί να μην έχει έναν τέτοιο χαρακτήρα, όμως ο ρόλος της κομμώτριας ενέχει μια έξτρα κοινωνικότητα και συμμετοχή στο αδιάκοπο σμωλ τωκ και κουτσομπολιό.
Έχω την αίσθηση πως ύστερα από πολλά χρόνια, τα κομμωτήρια κρατούν έναν τέτοιο χαρακτήρα κάπως γυναικείο και κουτσομπολίστικο. Ίσως εκεί οφείλεται, εν μέρει, και η αναβίωση που έχουν σήμερα τα μπαρμπέρικα.
Κάποια κομμώτρια μπορεί να μην έχει έναν τέτοιο χαρακτήρα, όμως ο ρόλος της κομμώτριας ενέχει μια έξτρα κοινωνικότητα και συμμετοχή στο αδιάκοπο σμωλ τωκ και κουτσομπολιό.
Επίσης, ένα σχόλιο για τα στερεότυπα.
Υπάρχει λόγος που υπάρχουν τα στερεότυπα. Είναι όταν μια ομάδα ανθρώπων εκδηλώνει κάποια χαρακτηριστικά και οι υπόλοιποι το γνωρίζουν εμπειρικά. Αυτό δεν σημαίνει πως κάθε άνθρωπος της ομάδας έχει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αλλά πως κάποιος της ομάδας έχει περισσότερες πιθανότητες από κάποιον που δεν ανήκει σε αυτήν, να έχει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Το στερεότυπο έχει εργαλειακό χαρακτήρα. Όταν δεν υπάρχει πληροφορία για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, μπορεί να υπάρχει έστω η πληροφορία για την ομάδα, με τις όποιες πιθανότητες να μην ισχύει, βέβαια.
Να και ένα σχετικό βιντεάκι από τα akward puppets
Το να με βρει κάποιος π.χ. στην Γερμανία και να θεωρήσει πως ξέρω συρτάκι, επειδή είμαι Έλληνας... ε, what do you know, ξέρω συρτάκι όπως στον Ντιέγκο, στο βιντεάκι, αρέσουν οι Μαριάτσοι, και προφανώς επειδή είμαι Έλληνας, δίχως να σημαίνει αυτό πως κάθε Έλληνας ξέρει συρτάκι. Όμως δεν έχω καλύτερες πιθανότητες να ξέρω εγώ συρτάκι π.χ. από τον Τσάκι Τσαν;
Οι Αλβανοί στην Ελλάδα είναι πολύ εργατικοί άνθρωποι. Αυτό το έχω διαπιστώσει από εμπειρία, και δεν είμαι ο μόνος. Δεν γλιτώνω χρόνο και αυξάνω τις πιθανότητες μου να προσλάβω τον σωστό άνθρωπο, όταν για οικοδομικές εργασίες είμαι θετικά προδιαθετιμένος απέναντι σε κάποιον Αλβανό;
Ομοίως, από εμπειρία, σε διάφορες εργασίες για τις οποίες προσλαμβάνω κόσμο μέσω ίντερνετ, έχω διαπιστώσει κακή ποιότητα (και χαμηλές τιμές) σε κόσμο από Ινδία και Πακιστάν (πάνω στις συγκεκριμένες τεχνικές εργασίες). Όταν θέλω να προσλάβω και η ποιότητα είναι σημαντική για εμένα, δεν γλιτώνω τον εαυτό μου όταν π.χ. στραφώ σε Ευρωπαίους αντί για Ινδοπακιστανούς, για την συγκεκριμένη εργασία;
Και μόνο οι συνεντεύξεις τρώνε πάρα πολύ χρόνο, που αληθινά δεν τον έχω πια, για να τον κατασπαταλώ εκεί που ξέρω πως θα βρω δύσκολα αυτό που ψάχνω.
Εντωμεταξύ, πολύ τον πάω τον Ντιέγκο από τα akward puppets.
Υπάρχει λόγος που υπάρχουν τα στερεότυπα. Είναι όταν μια ομάδα ανθρώπων εκδηλώνει κάποια χαρακτηριστικά και οι υπόλοιποι το γνωρίζουν εμπειρικά. Αυτό δεν σημαίνει πως κάθε άνθρωπος της ομάδας έχει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αλλά πως κάποιος της ομάδας έχει περισσότερες πιθανότητες από κάποιον που δεν ανήκει σε αυτήν, να έχει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Το στερεότυπο έχει εργαλειακό χαρακτήρα. Όταν δεν υπάρχει πληροφορία για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, μπορεί να υπάρχει έστω η πληροφορία για την ομάδα, με τις όποιες πιθανότητες να μην ισχύει, βέβαια.
Να και ένα σχετικό βιντεάκι από τα akward puppets
Το να με βρει κάποιος π.χ. στην Γερμανία και να θεωρήσει πως ξέρω συρτάκι, επειδή είμαι Έλληνας... ε, what do you know, ξέρω συρτάκι όπως στον Ντιέγκο, στο βιντεάκι, αρέσουν οι Μαριάτσοι, και προφανώς επειδή είμαι Έλληνας, δίχως να σημαίνει αυτό πως κάθε Έλληνας ξέρει συρτάκι. Όμως δεν έχω καλύτερες πιθανότητες να ξέρω εγώ συρτάκι π.χ. από τον Τσάκι Τσαν;
Οι Αλβανοί στην Ελλάδα είναι πολύ εργατικοί άνθρωποι. Αυτό το έχω διαπιστώσει από εμπειρία, και δεν είμαι ο μόνος. Δεν γλιτώνω χρόνο και αυξάνω τις πιθανότητες μου να προσλάβω τον σωστό άνθρωπο, όταν για οικοδομικές εργασίες είμαι θετικά προδιαθετιμένος απέναντι σε κάποιον Αλβανό;
Ομοίως, από εμπειρία, σε διάφορες εργασίες για τις οποίες προσλαμβάνω κόσμο μέσω ίντερνετ, έχω διαπιστώσει κακή ποιότητα (και χαμηλές τιμές) σε κόσμο από Ινδία και Πακιστάν (πάνω στις συγκεκριμένες τεχνικές εργασίες). Όταν θέλω να προσλάβω και η ποιότητα είναι σημαντική για εμένα, δεν γλιτώνω τον εαυτό μου όταν π.χ. στραφώ σε Ευρωπαίους αντί για Ινδοπακιστανούς, για την συγκεκριμένη εργασία;
Και μόνο οι συνεντεύξεις τρώνε πάρα πολύ χρόνο, που αληθινά δεν τον έχω πια, για να τον κατασπαταλώ εκεί που ξέρω πως θα βρω δύσκολα αυτό που ψάχνω.
Εντωμεταξύ, πολύ τον πάω τον Ντιέγκο από τα akward puppets.
Last edited: