Προτάσεις για ταινίες

Σας προτείνω το Ninth gate (1999) του Πολάνσκι (είναι και βιβλίο του Περέζ) και μία όχι ιδιαίτερα γνωστή αλλά εξαιρετική στο είδος της (ψυχολογικό crime thriller,) το Memories of murder (2003).
 
Ειδα την Καπερναουμ. Μια ταινια που ηταν υποψηφια για το οσκαρ καλυτερης ξενης ταινίας και διχασε κοινό και κριτικους. Οι κριτικοι της επιφυλαξαν μετρια υποδοχή με μέτριες κριτικές ενω το κοινό την αποθέωσε. Λοιπον την είδα και συντασσομαι ξεκάθαρα με το κοινό. Η ταινία είναι αριστουργημα. Στην αθεατη πλευρά του Λιβανου, στις παραγκουπολεις, στους δρομους, στην απολυτη εξαθλιωση και ανέχεια μικρα παιδια και προσφυγες πασχιζουν να επιβιωσουν. Ενα δωδεκαχρονο παιδι κατηγορειται για φόνο και αρχιζει να ξετυλιγεται η ιστορία του. Μια ιστορία που σε συγκλονιζει, σε συγκινεί, σε προβληματίζει. Σκληρες ρεαλιστικές εικόνες απο τις φτωχογειτονιές του Λιβανου με μικρα παιδιά παρατημενα στην τύχη τους να προσπαθουν να επιβιωσουν. Μια ταινια που δυσκολα θα φυγει απο το μυαλό μου. Η σκηνοθετης της ταινιας Ναντιν Λαμπακι κατηγορηθηκε οτι προσπάθει να εκβιάσει το συναισθημα. Εγω θα διαφωνησω και θα πω οτι η ταινία ειναι βαθια ανθρωπινη και ρεαλιστικη και η πραγματικοτητα δυστυχως καποιες φορες ειναι σκληρη και πρεπει να δοθει ωμή για να αφυπνισει, να ταρακουνήσει. Τελος εκπληκτικος ο δωδεκαχρονος στον πρωταγωνιστικο ρόλο, ο οποιος ηταν στην πραγματικότητα ενα χαμινι του δρόμου και απο εκει τον βρηκαν οι συντελεστες της ταινίας.
 
Ετοιμαζόμουν να κάνω εγώ την ανάρτηση για αυτή την καταπληκτική ταινία, με απάλλαξες γι' αυτό ένα φχαριστώ θα το πω...χθες την είδα :))
 
Ένατη πύλη; Χμ, κάτι μου θυμίζει; Με τον Τζόνι Ντεπ είναι; Αν ναι, είναι από τις ταινίες που απορώ πώς κάθισα και την είδα ολόκληρη.
 
Είδα την The professor and the madman
[video=youtube;ESYU-bkmxuI]https://www.youtube.com/watch?v=ESYU-bkmxuI[/video]

Καταπληκτική ταινία. Η ιστορία της ταινίας έχει να κάνει με το πως γράφτηκε το μεγαλύτερο λεξικό της Οξφόρδης. Δυο άτομα θα γίνουν η αιτία να συγκεντρουθούν πάνω απο 10,000 λήμματα. Και ο ένας εκ των οποίον είναι βαριά άρρωστος και κλεισμένος σε άσυλο για φρενοβλαβών εγκλημάτιων.

Η ταινία είναι παρμένη απο το βιβλίο The Surgeon of Crowthorne https://en.wikipedia.org/wiki/The_Surgeon_of_Crowthorne
Και απ'οτι είδα δεν είναι μεταφρασμένο στα ελληνικά.
 
Αν κάποιος θελήσει να την δεί, να μην το επιχειρήσει απο το pop corn καθώς η μετάφραση είναι χειρότερη και απο το translate.
 
Βασιλισσα χθες είδα το τρειλερ και διαβαζα για την ταινια και μου φανηκε τρομερά ενδιαφέρον. Επισης παρατηρησα για πολλοστή φορά τεραστια διασταση αποψεων μεταξυ κοινου και κριτικων με το κοινο να την εξυμνει και τους κριτικούς να την ψιλοθαβουν. Το οτι δεν αρεσε στους κριτικούς για μένα αποτελει εναν επιπλέον λόγο να την δω. :) Δεν αφοριζω τους κριτικους, αρκετες φορές συμφωνω μαζι τους αλλα υπαρχουν και φορές που υπαρχει τοσο μεγαλο χασμα που αναρρωτιεσαι αν ειδαν καν την ταινία. Βγαζουν μια εντονη εμπαθεια με ορισμενους δημιουργους ή ηθοποιους.
 
Χρυσόστομε κριτικός δεν είμαι και μάλιστα δεν μπορώ να σου πω οτι έχω σφαιρική άποψη για τις ταινίες... μπορώ να σου πώ όμως οτι αξίζει να την δείς. Όσο μπορεί να το κατανοήσει το μυαλό μου, πρόκειται για μια φοβερή ταινία... και για μας που είμαστε βιβλιόφιλοι είναι κάτι παραπάνω από φοβερή. Ίσως οι κριτικοί την αμφισβητούν σύμφωνα με τα ιστορικά γεγονότα... όπως και να έχει περιμένω εντυπώσεις. :)
 

Σαώρη

Θεραπεύτρια Μαγικών Πλασμάτων
Είχα δει πριν κάτι μέρες το À mon âge je me cache encore pour fumer (2016). Πάρα πολύ όμορφη παραγωγή που καταφέρνει σε ένα χώρο, σε μία μόνο σχεδόν ταινία να παραθέσει πολλά πράγματα, πολλά κοινωνικά ζητήματα με τον πιο απλό όμορφο τρόπο. Και σε κάποια σημεία είναι τόσο ποιητικός ο λόγος όσο χρειάζεται.
 
Ειδα τα Παρασιτα του Μπονγκ Τζουν-χο. Δε θελω να γραψω κατι για την ταινια, περα απο το οτι τη βρηκα αρτια, την απολαυσα οσο καιρο εχω να απολαυσω ταινια με τοσες εναλλαγες σε υφη και στυλ, με εξαιρετικα καλοδουλεμενο και πλουσιο σεναριο (ταινια με σεναριο, ρε παιδι μου, απο την αρχη μεχρι το τελος) και με αποστασεις απο λαϊκισμους, αναιτια βια ή επικληση στο συναισθημα (η θεματικη της "σηκωνει" και τα τρια, ευτυχως, ομως δεν κατεφυγε σ'αυτα ο σκηνοθετης).

Θα τη θυμαμαι για καιρο και θα την εβλεπα ξανα. :ναι:
 
Ελλη το είδα και εγω μου αρεσε και μένα παρα πολυ, απολαυστικη ταινία! Συμφωνω σε όλα όσα λες θα σταθω λιγο σε αυτο που λες για τις εναλλαγες στο υφος και στυλ. Πραγματικα δεν ξέρεις που να την κατατάξεις. Κωμωδία; δράμα; θριλερ; μάλλον εχει λίγο απο όλα μέσα, στις σώστες δοσεις το καθενα.
Επισης ειδα και το The professor and the madman που συζηταγαμε με την Βασιλισσα προ καιρου. Ενδιαφερουσα ταινία, αρκετα καλη (οχι σαν τα παρασιτα) με ωραια ανασυσταση εποχής. Το μονο που δεν ξερω γιατι αλλά νομιζω έχανε λιγο την συνοχη του, στο δευτερο μισό κυρίως, σαν να είχανε κοπεί σκηνες; να ήταν θέμα μοντάζ; δεν ξέρω. Παντως ειναι μια αξιοσημειωτη ταινία αξιζει να την δει κανείς.
Τελος ειδα και το Τζοκερ το οποίο πραγματικά με καθηλωσε. Με καρφωσε στην θεση μου και δεν με αφησε να πάρω ανάσα. Δεν περιμενα να μου αρέσει τόσο πολύ αλλά η ταινια πραγματικά είναι τεράστια! Απιστευτη μουσική, καλά η ερμηνεια του Χοακιν ειναι συγκλονιστική, απο τις καλυτερες που εχω δει, μια αψογη σε όλα της ταινία, μια πραγματικά μοναδική εμπειρία η θεαση της! Η μονη μου ενσταση ειναι η τελευταια τελευταια σκηνη της ταινίας 1-2 λεπτα, την οποια σκηνη την βρηκα περιττη και αχρείαστη.
 

Φιλιπ

Δαγεροτύπης
αφούσας άρεσαν τα "παράσιτα",σας προτείνω να δείτε και μια παλαιοτερη ταινια του Μπονγκ Τζουν Χο,το "memories of a murder" που ειναι εκπληκτική.γενικά ο νοτιοκορεάτικος κινηματογράφος εχει διαμάντια αν το ψάξετε λιγο.υπηρξε μια εποχη που εβρισκα λίστες του στυλ 100 best korean movies και έβλεπα μόνο τέτοιες.τα αστυνομικά τους κυρίως είναι πολύ ρεαλιστικά.καμια σχεση με χολιγουντ.
 
Βρε συ Φιλιπ ταινιαρα φαινεται αυτο το Memories of murder που μας ειπες. Θα το δω. Εν τω μεταξυ ψαχνοντας πληροφοριες για αυτη την ταινια επεσα πάνω και σε μια ακομη νοτιοκορεατικη ταινια που φαινεται αξιολογη, το A tale of two sisters. Αυτο ειναι τρομου, αν και δεν το πολυβλεπω το είδος θα το δω και αυτό.
 
Χρυσόστομε δεν μου αρέσουν καθόλου τα θρίλερ όμως η συγκεκριμένη είναι πολυυυ αξιόλογη πραγματικά. Γενικά ο νοτιοκορεάτικος κινηματογράφος έχει πολλά διαμαντάκια, συμφωνώ με τον Φίλιπ.

Τα παράσιτα είναι απο τις πολύ λίγες που θέλω να δώ στο σίνεμα μαζί με κάποιες άλλες.
 
@Φιλιπ το ειδα το "memories of a murder" μου άρεσε αρκετα, με χάλασε λίγο ο χαρακτηρας του ενος μπάτσου που παρουσιαζοταν τόσο αφελής και αγροίκος σε βαθμό βλακείας.
@Στιλλ ιλλ ειδα και το "A tale of two sisters". Πραγματι αξιόλογη ταινία, αρκετα τρομακτικη με μια ατμοσφαιρα να σε έχει συνεχεια στην τσίτα απο που θα σου πεταχτεί τώρα.
Τελος μιας που φευγει η χρονια να πω οτι οι καλυτερες ταινίες που είδα φέτος ήταν τα Τζοκερ και Καπερναουμ. Αριστουργηματα και τα δύο, θα μνημονεύονται για πολλά χρόνια.
 
Είδα την Togo
Μου άρεσε, με χαλάρωσε και μου άφησε μια αίσθηση ευχαρίστησης. Όχι όμως οτι είναι ένα σενάριο που δεν έχω ξαναδεί. Είναι το ίδιο σενάριο που προβάλουν χρόνια. Απλά δεν με πείραξε.
 

Σαώρη

Θεραπεύτρια Μαγικών Πλασμάτων
Είδα χθες το Lunchbox απνευστί από το κανάλι της βουλής, μία πολύ ωραία ταινία ινδικής παραγωγής που θίγει έμμεσα -πέρα από την τρυφερότητα που υπάρχει στον αέρα ανάμεσα στην ιστορία των πρωταγωνιστών- διάφορα κοινωνικά ζητήματα του ινδικού κράτους και οικογένειας.
Με όμορφες ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές.
 
Σε όποιους αρέσουν τα animated films και τα Χριστούγεννα, προτείνω ένα διαμαντάκι, που αν και έχω παύσει προ πολλού να υποστηρίζω τον θεσμό των Όσκαρ, πέρυσι θα έπρεπε να το είχε κερδίσει στην κατηγορία του.
Klaus. (Netflix)
 
Top