Νήμα για εφήμερα μηνύματα (που όμως θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας)
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Πινω καφέ ακριβώς πίσω από το άγαλμα του Αριστοτελη στην... Αριστοτέλους.
Μόνο σε εμενα μοιάζει κάπως κακότεχνο αυτό το άγαλμα; Περισσότερο σαν εργο κάποιου που πρωτομαθαινει γλυπτική...
Μόνο σε εμενα μοιάζει κάπως κακότεχνο αυτό το άγαλμα; Περισσότερο σαν εργο κάποιου που πρωτομαθαινει γλυπτική...
Εντωμεταξύ, μόλις συνειδητοποίησα τι μου αρέσει. Δεν έχει μουσικές. Μόνο φυσικούς ήχους. Το φτερουγισμα απο τα περιστέρια, οι άνθρωποι που μιλούν, ένα πατίνι που περνά, τα αυτοκίνητα στο βάθος...
Ξέχασες τα ακουστικά σου ε;;
Συμφωνώ μαζί σου, @Φαροφύλακας. Ειλικρινά ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί η δυνατή μουσική στις καφετέριες είναι must, υποτίθεται ότι πηγαίνουμε για να πιούμε έναν καφέ και να πούμε μια κουβέντα με κάποιον, όχι να ουρλιάζουμε ο ένας στον άλλον σαν χιμπατζήδες. Επίσης, στο ίδιο πνεύμα, απεχθάνομαι τη μουσική στις ταβέρνες.
Καλά, το ανεκδιήγητο είναι όταν ταβέρνες ή καφετέριες, παίζουν ταυτόχρονια διαφορετική μουσική και γίνεται το έλα να δεις της βαβούρας. Ή στον παραλία, αντί να ακούς τους άχρονο μουρμουρητό της θάλασσας πρέπει να ακούς άμπιεντ. Μα αντί για "περιβάλλον" ας ακούμε το περιβάλλον!
( Είχα ακουστικά. )
( Είχα ακουστικά. )
@Φαροφύλακας μου θύμισες την πρώτη μου επαφή με αταίριαστη για το χώρο μουσική. Μεγαλωμένος σε ένα κεφαλοχώρι της Κρήτης. Σαν νέος και εγώ, πήγα σε μια καινούρια καφετέρια του χωριού να πιω τον δέκατο καφέ μου. Ο ιδιοκτήτης λοιπόν, δεν είχε μελετήσει καθόλου το θέμα με τη μουσική και είχε βάλει τυχαία αναπαραγωγή στις λίστες του, οπότε έπαιζε μια κρητικά, μια λαϊκά, μια reggae και ου τω καθ εξής. Έπαθα σοκ, δεν άντεχα να ακούω. Μου αρέσει να ακούω τους ήχους της φύσης αλλά στην πόλη.. προτιμώ την μουσική, έχω συνδυάσει τους ήχους που ανέφερες με στρες, οπότε η μουσική με χαλαρώνει.
Παγώνετε και εσείς με το χέρι στο πόμολο όταν ακούτε τον γείτονα να ξεκλειδώνει για να μπει στο διαμέρισμά του (ή να βγει από αυτό), και περιμένετε μέχρι να εξαφανιστεί για να φύγετε, ή είστε τίποτα κοινωνικοί;
Speaking of γείτονες, προτιμώ (εννοείται) τους φιλικούς από τους εχθρικούς, αλλά δεν χρειάζεται να γίνουμε κολλητούλες, Κάρολ, για σε βοηθήσω αν σκάσει το καλοριφέρ σου. Θα το κάνω έτσι κι αλλιώς. Ένας από τους 100 λόγους που δεν έχουμε φύγει από την Αθήνα, Κάρολ, είναι αυτός. Να μην ξέρει ο διπλανός σου ποιος είσαι. Να σου χτυπάει το κουδούνι ασφαλίτης για να σε ρωτήσει που μένει ο Γιακουμής Μπόσικος, και να του απαντάς πάνω από τα γαβγητά του σκύλου σου, δεν ξέρω, άνθρωπέ μου, τι μου λες. Ρώτα τον διαχειριστή.
Speaking of γείτονες, προτιμώ (εννοείται) τους φιλικούς από τους εχθρικούς, αλλά δεν χρειάζεται να γίνουμε κολλητούλες, Κάρολ, για σε βοηθήσω αν σκάσει το καλοριφέρ σου. Θα το κάνω έτσι κι αλλιώς. Ένας από τους 100 λόγους που δεν έχουμε φύγει από την Αθήνα, Κάρολ, είναι αυτός. Να μην ξέρει ο διπλανός σου ποιος είσαι. Να σου χτυπάει το κουδούνι ασφαλίτης για να σε ρωτήσει που μένει ο Γιακουμής Μπόσικος, και να του απαντάς πάνω από τα γαβγητά του σκύλου σου, δεν ξέρω, άνθρωπέ μου, τι μου λες. Ρώτα τον διαχειριστή.
Χρυσένια
Αρχαιολόγος του Φόρουμ
Eξαρτάται από το ποιός ειναι ο γειτονας!!
Α, ναι. Σωστά. Έχω ένα συναισθηματικό αποτέτοιο (διαφορετικό από της Έλλης) που... Παράδειγμα: περπατούσα με μία φίλη μου, και περνάει ένας που κρατούσε κάτι παραδεισένιο στα χέρια του. Τον είδες; Με ρώτησε. Το είδα, απάντησα. Ήταν ένας ασπρόμαυρος αρκούδος. Μάλλον ελληνικό τσοπανόσκυλο. Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα. Οπότε, αυτό που είπες μου θύμισε ότι όταν ανοίγει μία συγκεκριμένη πόρτα από τον όροφό μου, ξαφνικά γίνομαι κοινωνική. Γαβ 
Ναι, αλλα δε θυμαμαι τωρα.
Πάω τις προάλλες στο κουρείο να τακτοποιήσω τις τρεις τρίχες που μου έχουν μείνει στο κεφάλι και ο μπαρμπέρης μου έτυχε πολυλογάς. Με ρώτησε τα πάντα, μόνο αφμ δεν μου ζήτησε. Απαντούσα μονολεκτικά, δείχνοντάς του ότι δεν είμαι σε διάθεση για small talk, απτόητος ο δικός μας. Ευτυχώς δεν είχε και πολλά να κάνει με το μαλλί μου και στα 5-10 λεπτά τελείωσε το κούρεμα και η ανάκριση μαζί του.
Κυκλοφόρησε το τρέιλερ για το reunion του καστ από τα Φιλαράκια και σύσσωμη η κοινότητα στα σόσιαλ εξέφρασε την απογοήτευση που δεν θα είναι τελικά κανονικό επεισόδιο, με σενάριο κλπ, απλώς ένα αφιέρωμα. Προσωπικά δεν με χάλασε καθόλου, για να είμαι ειλικρινής θα ένιωθα άβολα σαν τηλεθεατής να δω τους ήρωες που αγαπήσαμε όλοι τόσο, γερασμένους, να προσπαθούν να ξαναπαιξουν τους ίδιους ρόλους. Από την άλλη μια συνέντευξη, όπου ίσως μάθουμε άγνωστες πτυχές της σειράς που δεν γνωρίζουμε, είναι καλοδεχούμενη.
Κυκλοφόρησε το τρέιλερ για το reunion του καστ από τα Φιλαράκια και σύσσωμη η κοινότητα στα σόσιαλ εξέφρασε την απογοήτευση που δεν θα είναι τελικά κανονικό επεισόδιο, με σενάριο κλπ, απλώς ένα αφιέρωμα. Προσωπικά δεν με χάλασε καθόλου, για να είμαι ειλικρινής θα ένιωθα άβολα σαν τηλεθεατής να δω τους ήρωες που αγαπήσαμε όλοι τόσο, γερασμένους, να προσπαθούν να ξαναπαιξουν τους ίδιους ρόλους. Από την άλλη μια συνέντευξη, όπου ίσως μάθουμε άγνωστες πτυχές της σειράς που δεν γνωρίζουμε, είναι καλοδεχούμενη.
Πωπω, σε συμπωνώ. Εμένα η κομμώτρια μου με αφήνει στις σκέψεις μου. Πού και πού ανταλλάσουμε καμιά λέξη, κι αυτό είναι.
Χρυσένια
Αρχαιολόγος του Φόρουμ
Εχω παρατηρησει, πως οι κομμωτριες διαθετουν περισσοτερο επαγγελματισμο και ευγενεια απο τις μανικιουριστ. Ισως επειδη αρκετες απο τις τελευταιες "εγιναν" μονο μεσα απο σεμιναρια. Το υφακι και το τουπε, που εχει η νυχου στο βρωμικο συνοικιακό νυχαδικο, δεν το εχει ουτε ο Πάπας της Ρωμης. Το εννοω.
Να ρωτήσω κάτι; (Γιατί όντως δεν το καταλαβαίνω)
Τι ορίζει αν μια συζήτηση είναι small talk;
Το πλαίσιο ή το περιβάλλον στο οποίο γίνεται; Οι ερωτήσεις που γίνονται ή αυτός που τις κάνει;
Περί small talk το είχε αναφέρει ο Φαροφύλακας πρίν καιρό και σκαλωσα.
Δεν μπορώ να το επεξεργαστώ σωστά.
Με την ίδια λογική κάθε διαδικτυακή συζήτηση θεωρείται small talk;
Γενικότερα μου αρέσει να πιάνω συζητήσεις περί ανέμων, είτε με πωλητές σε μικρά μαγαζιά, σερβιτόρους, αισθητικούς ή με την κομμώτρια μου.
Μου έχει τύχει να πάω σε αισθητικό ιατρείου, μεταξύ άλλων να έχουμε συζητήσει για τα κοινωνικά δίκτυα, μετά της είπα την άποψη μου που διάφοροι γονείς φωτογραφίζουν τα παιδιά τους (παρότι έχε βγεί πολιτική για τη προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών το 2018, νομίζω, στο Facebook) στα κοινωνικά δίκτυα. Και κάπως κατέληξε να μου λέει ένα επεισόδιο από μια σειρά ντοκιμαντέρ που είχε ως θέμα τα εγκλήματα (αυτό πατούσε στη συζήτηση για τη προστασία των παιδιών).
Τι ορίζει αν μια συζήτηση είναι small talk;
Το πλαίσιο ή το περιβάλλον στο οποίο γίνεται; Οι ερωτήσεις που γίνονται ή αυτός που τις κάνει;
Περί small talk το είχε αναφέρει ο Φαροφύλακας πρίν καιρό και σκαλωσα.
Δεν μπορώ να το επεξεργαστώ σωστά.
Με την ίδια λογική κάθε διαδικτυακή συζήτηση θεωρείται small talk;
Γενικότερα μου αρέσει να πιάνω συζητήσεις περί ανέμων, είτε με πωλητές σε μικρά μαγαζιά, σερβιτόρους, αισθητικούς ή με την κομμώτρια μου.
Μου έχει τύχει να πάω σε αισθητικό ιατρείου, μεταξύ άλλων να έχουμε συζητήσει για τα κοινωνικά δίκτυα, μετά της είπα την άποψη μου που διάφοροι γονείς φωτογραφίζουν τα παιδιά τους (παρότι έχε βγεί πολιτική για τη προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών το 2018, νομίζω, στο Facebook) στα κοινωνικά δίκτυα. Και κάπως κατέληξε να μου λέει ένα επεισόδιο από μια σειρά ντοκιμαντέρ που είχε ως θέμα τα εγκλήματα (αυτό πατούσε στη συζήτηση για τη προστασία των παιδιών).